Evet, sayın başkan…
Bu kumarı oynamayın.
Kazanırsanız, o koltuğa siz oturacaksınız, tamam da…
Kaybederseniz bu ülke, dibini göremediğimiz bir çukura yuvarlanacak.
Bu gerçeği her halde siz[ler] de görüyorsunuz.
Bu reel gerçeğin bir ülkenin geleceği ile ilgili bir kumar olduğunu kabullenemiyor musunuz?
Ben kayıtlı bir CHP üyesiyim.
Ama bu prosedürden önce sorumlu bir yurttaşım.
Her aklı başında insanın apaçık görebildiği bu gerçeği size hatırlatmayı bir yurttaşlık görevi olarak dile getiriyorum.
Bu hatırlatma ya da öneri, gerçekten demokratik bir ülkede “partili” görevidir.
Çevrenizdeki çemberin hoş-beş övgülerini ve rengârenk özendirmelerini aşın, lütfen.
Ama… Ayrıca… Eğer ısrar ederseniz, büyük ihtimalle bu riskin tam ortasına düşeceksiniz; sonra da hep birlikte gömüleceğiz.
Hep birlikte, evet hep birlikte.
Bu tarihi fırsatın, göz göre göre heba edilmesinde başrol oynamayın.
Özveri, siyasette çok az bulunan sanki bir “meta”…
O metanın kulağını bükün, içinden erdem devşirin, lütfen.
Siz sahip olduğunuz niteliklerle parlamenter demokratik sistemin ideal bir cumhurbaşkanısınız; yakışırsınız, alkışlarız.
Ama bugün, Tayyip Erdoğan ile mücadele edecek ve onu yenecek nitelikleri şahsınızda barındırmıyorsunuz.
Parlamenter demokrasinin tarafsız cumhurbaşkanı olmak başka bir şey, seçim kazanmak çok başka bir şey.
Hele içinde bulunduğumuz koşullarda ve Tayyip Erdoğan gibi birisinin karşısında.
Söylediklerimiz çok önemli şeyler değil, biliyoruz.
Basit, ama tümüyle denenmiş, somut olarak ortaya çıkmış gerçekler…
Bu gerçekler, sizin siyasal yaşamınız boyunca da ortaya çıktı… İstanbul seçimlerinde de bir başka gerçek... Hem de iki kez, üst üste!..
Zafer!.. “Hiçbir şey olmasa da, kesinlikle bir şeyler olmuştur,” dan sonra… İkinci ve kesin zafer!
Ne demişti Tayyip Erdoğan:
İstanbul’u alan Türkiye’yi alır.
Gelin haklı çıkaralım cumhurbaşkanını [son kez].
Son sözümüz:
Lütfen sayın başkan; yol verin “Her şey yeniden [bir kez daha] çok güzel olsun!..”
İzin verin;
- Bu ülke çok çok daha güzel olsun!
