Evet, tam 47 kocaman yıl geçmiş aradan. Özlem sözcüğü hiçbir şeyi kapsamıyor. Onun ruhunun derinliklerden devşirdiği o ince hiciv; hayır mizah, olmadı ironi: o karmakarışık sıcak, insan buharı… İşte bu nokta -gerçekten- sözün bittiği yerdir. O bizlere sadece roman-öykü-oyun, falan bağışlamadı. Aslında derinlemesine derin... gerçek bir aydın örneği koydu önümüze… O’nun edebi değerinden, yani kitaplarından önce bu özgün yaşam örneği öğütebilmeliyiz. Sonra sindirebilmeliyiz. İnsan olmakla aydın kişi olmak aynı şey mi? Pek değil. İçe dönük sorgulama, dışa dönük kavrama, anlama, bilinç… Ve eylem! Çünkü Oğuz Atay'a göre, yaşam gerçek, eylemdi. Zorlu, lezzetli bir eylem.